QUINTO DIA EN BERLIN

O domingo tamén nos levantamos casi de noite xa que nos metemos na cama casi de día. O tempo, igual que os días anteriores, estaba chunguísimo. Collemos o metro e despois de comer en calquera lado por alí, fomos para Berlín Este. Baixamos na estación de Alexplatz e cando saímos á rúa a verdade que collemos un agobio que nin falábamos. Xa era noite ( serían as cinco e cuarto ),facía tanto aire e facía tanto, tanto, tanto frío que si tiveramos o avión alí aparcado nos pirábamos para Brasil ou para onde fora pero sin pensalo. Pero como non tiñamos o avión alí pois tivemos que tirar para diante. Estivemos camiñando por rúas nas que aínda a diferencia co Berlín Oeste son notables.

Tamén nos adentramos nun calexón onde nos atopamos sen querer cun museo adicado á xoven xudía Anne Frank...

Despois de saborear certos sentimentos que dificilmente poido describir, fomos saborear unhas cervexas ( como non ) aos cafés desta zona. Cafés bohemios, con pouca luz pero con moita vida e moi interesantes. O tempo neles parece deterse mentras observas e pensas cantas historias de amor, de odio ou de recelos acontecerían neles en tempos pasados.
Despois fomos na busca da rúa Oranienburger strasse, xa que alí está o Café Zapata, mítica casa okupa, onde na actualidade e un edificio aberto a todo tipo de cultura alternativa, dende concertos tódolos días ata exposicións de pintura ou outras actividades alternativas...Despois dun bo anaco e dunha boa cea chegamos ao Zapata.
Como xa dixen antes, hai concertos a diario, e o domingo no ía ser menos. Para entrar houbo que pagar dez euriños cada un e, unha vez dentro as cervexas costaban dous e medio. Estaban tocando nese intre un grupo chamado Pinboys. Eran os teloneros de One Fine Day, grupos punks e que non estaban mal.

Despois das sensacións descritas ao principio cando saímos do metro, nese momento do Zapata eu estaba moi ben. Os concertos, o ambiente, as cervexas, a casa okupa, a xente, a historia do lugar...todo iso facíame sentir ben...De vez en cando llo comentaba ao Planeta e él contestábame que moi ben, pero que agora todo iso era un negocio dos que se aproveitaban uns cuantos. Eu non vía así e mantivemos unha discusión algo durilla co tema. Sempre é interesante que sitios así existan, pois fomentan o movemento cultural alternativo sexa cal sexa... Foi o único desencontro en toda a viaxe...

Marchamos do Zapata sobre as dúas da mañán e como non había metro fomos andando ata o hostal. Ese día andivemos o que non está nos escritos..ás veces teño pesadelas nas que me parece que ainda estou andando hacia o hostal...