DE COLOR DE VERDE

Quero recordar mais non son capaz
o fin de semana rematou
sei o que pasou contoume un rapaz,
porque te perdes
a rapaza dos ollos verdes.

Parece que amanece mais non pode ser
o sol aparece onde o mar decrece
miro para o ceo, ke podo perder
sinto a mirada na minha espalda
da rapaza dos ollos esmeralda.

Mirada bonita que fas brilar cando sonríes
soriso bonito que fas brilar cando miras.


AMOR E PAZ E MESMO SOL PARA TODOS

O CARTEIRO

Si non te levas ben coas cometas
lembra cando che creceron as tetas
porque ese día das princesas son
dime que sigues recuberta de roquefort
e se necesito amor
encenderei o radiador
porque non quero estar contigo
si é encerrado no baúl
porque a comida é fría
e apenas entra luz
porque cheiran as paredes a recién pintado aínda.

O carteiro non tiña a culpa
o carteiro non tiña a culpa
fun eu que ao quererte non se atrevíu
fun eu que ao quererte non se atrevíu.

A túa dentadura escapouseme
quen me conta agora historias de terror
quen se lembra dos imáns do conxelador
sigue a muller serpente por favor.

Un oso panda no salón estase comendo o pantalón
non teño nada que porme para a ocasión
un home rata no salón estase secando co meu albornoz
dime que me queres aínda que todo rematou

O carteiro non tiña a culpa
o carteiro non tiña a culpa
fun eu que ao quererte non se atrevíu
fun eu que ao quererte non se atrevíu.

E estou de puta madre
xa te chamarei máis tarde
e agora estou de puta madre
estou de puta madre.....

AS PERSEIDAS MÁIS EU

Esta fin de semana vanse dar dous acontecementos que ao longo do ano son únicos e que coinciden xustamente na noite do sabado 11 para o domingo 12.
Un deles e a choiva de meteoritos, coñecida como as Perseidas ( non é unha choiva de estrelas ), que se pode chegar a ver durante un período de máis ou menos tres semanas na que a data central é o 12 de Agosto. Si a noite está libre de nubes e si estamos nalgún sitio libre das luces das cidades que non deixan ver o ceo, podremos contemplar algo realmente fermoso. Ademáis, cadra que nesta ocasión hai lúa nova co cal aínda se podrá apreciar máis xa que logo non alumbrará como cando está chea, e así non lle quita protagonismo aos meteoritos.
O outro acontecemento, que como dixen coinciden no tempo, e penso que tamén no espacio, é o meu cumpreanos. O día que eu vin para este Planeta Terra, xa hai moitos anos, viaxaba nun meteorito como os que imos ver esa noite, e cando pasaba por riba do Planeta mirei para abaixo e o que vin pareceume tan espectacular que decidín quedarme unha tempada. Vin os mares, as montañas, os campos cheos de frores, os animais ( aos humanos tamén ), e vinte a ti....pero aínda non te encontrei....e ata que nos encontremos non penso montar en outro meteorito e nese momento levareite comigo para seguir viaxando polo universo sempre xuntos...
Pero teño unha dúbida.....As Perseidas viñeron adrede para traerme a min para aquí ou fun eu quen esperou por elas ata xusto esta noite tan especial na que escomencei a buscarte ?
A praia de Razo é o sitio perfecto para deitarse mirando para o ceo e disfrutar do grande que é o universo e o pequenos que nos somos ( a pesar do que pensa algún ).
Eso sí, si alguén prefire verme a min ( hai xente moi rara por ahí ),estarei buscando por ahí a ver si encontro o que vin a buscar..........................

AMOR E PAZ E MESMO SOL PARA TODOS

CHOVENDO NO PARAISO

Welcome to paradise
Today it's raining (Welcome to paradise)
Today It's raining (Welcome to paradise)

In Zaire, Was no good place to be
Free world go crazy, it's an atrocity

In Congo, Still no good place to be
They killed Mibali, it's a calamity

Go Maasai go Maasai be mellow, Go Maasai go Maasai be sharp

In Monrovia, this no good place to be
Weapon go crazy, it's an atrocity

In Palestina, too much hypocricy
This world go crazy, it's no fatality

Go Maasai go Maasai be mellow, Go Maasai go Maasai be sharp

Today it’s raining , in paradise
Today it’s raining

In Baghdad, it's no democracy
That’s just because, it's a US Country

In Fallujah, too much calamity
This world go crazy, it's no fatality

Go Maasai go Maasai be mellow, Go Maasai go Maasai be sharp

Today it's raining

In Jerusalem, in Monrovia, Guinea-Bissau, today it's raining

Welcome to paradise, Come to the fairy lies
Welcome to paradise
Today it's raining


AMOR E PAZ E MESMO SOL PARA TODOS

NOITE MÁXICA CON MANU CHAO

Outra data inolvidable que tiven a sorte de vivir e outra vez con Manu Chao. Este sábado día 4 de Agosto será enesquecible para min.
Marchei para Vigo pola tarde con Antón e con Marcos para ir ao concerto de Manu despois de estar tres anos sen poder velo. Fomos no coche de Marcos e noutro coche
ían Rafa, Fran e Silvia que saían da Coruña e quedamos en vernos en Padrón para tomar algo e dende alí xa ir xuntos ata Vigo. Facía moita calor. Tomamos unhas ceveziñas e mercamos nun supermercado uns bocatas e viño máis cocacola para tomar uns calimochos cando chegáramos e aparcáramos. Cando conseguimos atopar sitio para deixar o coche, Silvia viu a María de Malpica ( María da Roda ) e estiveron falando un momentiño e despois xa nos puxemos en contacto para quedar cando acabáramos de comer e beber. O concerto era na explanada do peirao do porto trasatlántico.Antes de entrar estivemos apurando a garrafa do calimocho fresquiño nas gradas que hai xusto á entrada e dende alí escoitamos a Galegoz, grupo que abriu a noite de festa.Logo xa fomos para dentro e vimos a Le Punk , grupo madrileño que nunca vira e que me gustaron moito.
Pero eu soio tiña en mente ver a Manu. Notábame excitado e feliz. Cerca do final de Le Punk Antón máis eu aproivetamos para ir buscar de beber e voltar para o sitio que tiñamos que estaba moi ben para poder velo ben e poder bailar sen agobios. Cando chegamos xunta os outros empezouse a escoitar a voz do subcomandante Marcos coa lectura do MANIFESTO ZAPATISTA ( momento emocionante ) dando comenzo ao concerto de Manu Chao e Radio Bemba. Cando saltou ao escenario e empezou a cantar un torrente de emocións e sentimentos percorréronme por dentro e por fora de min. Durante máis ou menos tres horas que durou o concerto, non paramos de bailar. Regalounos un concerto que nunca olvidarei.
Nin olvidarei cando, nun momento dado , dixo:

" Para Malpica, para Carballo....Radio Bemba aquí presente .....

Cousas de María a quen Manu Chao quere moito....e eu tamén...
Xa dixen que durou tres horas pero por min podía durar toda a noite.
Para rematar o concerto saltaron as Gharotas de Ribeira a cantar un par de cancións mentres Manu tocaba a percusión e ao final a Señora Josefa de Bastabales, amiga de Manu que con 75 anos fixo as delicias do público cantando outras cancións.
Cando rematou chamoume María para quedar con ela ( María viu o concerto dende o propio escenario ) e para pasarnos á zona vip , detrás do escenario, onde estaban Manu e os amigos de Manu. Entre eles nós. Igual que en Lalín, que tamén gracias a María poidemos estar compartindo uns momentos con Manu. Unha vez dentro tomamos unhas cerveciñas. María presentoume a Sofía das Gharotas e a Toñito de Poi,e alí estivemos un pouco falando. Manu estaba cun amigo que estaba tocando un bombo facendo algo de festa. Eu estaba mirando para Manu cando a súa mirada coincidiu coa miña e sentín algo especial. Porque ten unha mirada especial. Ao pouquiño deixou ao amigo e veu dereito hacia min e mirando para min e sonreindo. Doume a man e unha aperta. Non mo podía crer. Saudeino e pregunteille que tal estaba e a súa resposta foi:

- Feliz, feliz.
E eu lle dixen :
- Eu tamén Manu, porque me regalaches esta noite que nunca esquecerei.



Despois seguiu falando con máis xente mentres nos bebemos unha botella de viño e cando íamos marchar estivemos outro pouco con él quitando unhas fotos e botando unhas risas. María, que ía durmir ao mesmo hotel que Manu, íase retirar que estaba cansadiña e nos fomos con ela para acompañala. Antes de marchar Manu despediunos con unha sonrisa e unha aperta chea de bo rollo e enerxía positiva.
Acompañamos a María, que foi durmir e nos seguimos á festa por Churruca e xa pola mañán pola Pedra. E viñemos para Carballo pola tarde cheos de ledicia e felicidade.
Eu persoalmente, vin cansandísimo, pero pleno de ledicia. Espero que non pase moito tempo ata que o volva a ver, pero pase o tempo que pase que o volva a ver.
Manu Chao é un artista da música. Manu Chao é un artista como persoa.
Estou moi agradecido por vivir esta noite máxica con Manu Chao. E compartila con María, Marcos ( celebrou o seu cumpleanos felicitado por Manu ), Antón, Rafa, Fran e Silvia.

AMOR E PAZ E MESMO SOL PARA TODOS

O NÚMERO CATRO

Este é o meu carnet de identidade mañán en Vigo. A tarxeta que me vai permitir facer a inversión en enerxía positiva, en recargar as miñas baixas defensas de positivismo que me quedan. Vai ser o papel que me saque da clandestinidade ainda que sexa por unhas horas. O meu salvoconducto para moverme con total liberdade polo particular planeta de Manu Chao e Radio Bemba.



E este rapás que tanto lle da a risa chámase Marcos, máis coñecido nos círculos do bailoteo por " Koko ". Él é o que fai posible que eu poida achegarme ata Vigo para ver a Manu, xa que logo vou con él no seu súper Billabong negro. Podo considerarme afortunado porque conseguín que me adxudicara o número catro nese coche. Tamén me dixo que como non me portara ben na última semana que ía perder ese privilexio. Espero que me portara ben. Marcos é un mito das pistas de baile da Galiza e de parte de Espanha. Foi quen introduciu e puxo de moda o "doble mortal con tirabuzón carpado" en pistas de pubs e discotecas onde o risco é moito maior que ao aire libre. Por iso ten tanto mérito. Ainda que a fama non se lle subíu a cabeza, porque segue sendo ese Marcos sinxelo e cariñoso que sempre foi.Quero aproveitar a oportunidade que me brinda este blog para decirlle a Marquinhos que estou ben orgulloso de ser o seu amigho e de poder compartir esta finde semana que vou pasar con él. Seguramente teñamos os nosos rifirafes, mais iso non vai ser problema para que esta finde sexa inolvidábel.

AMOR E PAZ E MESMO SOL PARA TODOS

BÓTALLE A CULPA Á SORTE

Eu converso moito conmigo mesmo
e lle dou a espalda á minha fé
é como o cristal
cando nós rompemos
gustaríame que ninguén estivera no meu lugar.

I eu vin que ti non precisas das súas escenas
cando o corte é profundo
eu estou perdido no sono.

Eu non podo quedar neste lugar
eu non podo soportar cando a habitación xira
sobre o meu destiño ti non das garantías
non hai promesa que eu poida cumprir.

Eu non aguanto
non consigo ver o meu camiño
eu síntome cego sobre meus pés
non aguanto moito tempo
estou errado ?.

Adeus, bótalle a culpa á sorte

Estou tan canso do meu temperamento
e o sono chega con un coitelo, un tenedor e unha cuchara
ti estás tan pálido no teu rostro
deixas a vida entrar no teu camiño.

I eu vin que ti non precisas das súas escenas
cando o corte é profundo
eu estou perdido no sono
estou errado ?

Adeus, bótalle a culpa á sorte.


AMOR E PAZ E MESMO SOL PARA TODOS

CHURRASCADA EN VILESGÜÉS

Dende logo, que ben se está na finca do meu primo Pablo "Suepes". Sempre que vou alí síntome ben, alonxado do mundo, do ruido e da locura que últimamente se move ao carón dos humanos. Alí respirase PAZ. E non me extraña, porque, ainda que Suepes non ten parada, transmite PAZ.
Lémbrome da primeira vez que fun á súa finca. Non era máis que unha leira con árbores e silveiras. Pero pouco a pouco pero traballando sen parar conseguíu facer un pequeno paraíso dos que estamos escasos os humildes currantes coma nos. Co séu chabolo guapo, co seu camiño de pedra, coas pequenas pero fermosas macetas naturais onde as cores das frores e prantas estanche asubiando seguido coa intención de que mires para elas e coa xoia de Vilesgüés. A piscina. A mítica e famosa piscina que merece capítulo aparte.



Case todo o fixo él coa axuda do seu pai.Pero a piscina fíxoa él soio ( todo orgulloso podo decir que eu tiven a honra de botarlle unha man. E nunca millor dito " unha man " ). Certo día de calor chegou de dar unha volta na bici sudando e pensando que si tivera unha piscina alí o chapuzón campal que se ía dar. Mirou para o chan, marcou co pe esquivando algunha árbore e cando rematou díxolle á nai:

- Mamá, aquí vou facer unha piscina.
Á nai doulle á risa e sabendo como é o seu fillo ( ¿ sabendo ? ) díxolle:
- Fai o que queiras, meu fillo.

E fíxoa. E vaia se a fixo.
Colliu unha pala e empezou a facer o burato. E veña sacar terra. Eu algunha vez que iba por alí e me sentaba na hamaca marchaba cansado como si me deran unha paliza de ver como paleaba terra este rapás.Despois de ter o burato xa feito foille dando a forma e recubriona co bloque e logo coa fibra e todos os detalles, incluida unha pequena cascada .Todo esto poñéndolle un borde de pedra e tal. Por certo, aparte de valer para bañarse tamén valiu no seu momento para acondicionala como pub coa cabina para pinchar e a súa pista de baile correspondente. Foi nunha soada " fiexta fiex" alí celebrada.
E despois veu a lareira para a parrilla, e a mesa e os bancos decorados con pequenas pedras de cores facendo dibuxos de golfiños....e eu que sei que máis cousas...





E por riba fai unhas churrascadas ricas ricas ricas....motivo onte da reunión de uns cuantos colegas ( éramos todos os que estábamos pero non estábamos todos os que somos ) que disfrutamos uns dos outros, da finca , do meu primo e dos cans e dos gatos do meu primo.E por suposto, do churrasco, dos chorizos, das garimbas e do calimocho.



Ainda que marchei cedo porque tiña que madrugar ( debería estar prohibido madrugar. Por ley ) paseino moi ben como é normal co meu primo na churrascada de VILESGÜÉS.

AMOR E PAZ E MESMO SOL PARA TODOS