domingo, diciembre 31, 2006

MESMO SOL PARA TODOS

Sei que é casi imposible pero ogallá que o ano que escomenza traia máis boas novas que estos últimos anos nos que non hay máis que desgrazas...e a maioría producidas por nos...a ver si aprendemos dunha vez e nos damos conta que non hai mellor xeito de vivir ben que estando en paz...que non é tan difícil...



AMOR E PAZ E MESMO SOL PARA TODOS

sábado, diciembre 02, 2006

DOS CONTRA EL MUNDO



CAPITULO VII

- Mira papá, se acercan dos jinetes. - Dijo la hija del hombre del rancho, Antonello Silván . Tenía 25 años , era delgada y morena con unos ojos oscuros preciosos. Y una sonrisa que pa qué. - Parece que uno está herido.

- Sí,parece que está herido. - Dijo Antonello.- ¿Quienes serán ?. - Se quedó mirándolos fijamente. De pronto exclamó : - Eh, si parece que es Tasende, Gratt Tasende, un gran amigo mío.

Cuando estuvieron más cerca afirmó el ranchero:

- Sí, es él. ¡ Eh Gratt ! . -Alzó la mano saludándolo . Gratt le correspondió con otro saludo.

Gratt dijo:

- Hay que cuidar de Planeta. Es un gran amigo mío. Los indios lo hirieron de un flechazo.

- Rápido, metámoslo en casa. Sin perder tiempo que se está desangrando.

Lo llevaron a una habitación y allí lo cuidaron. Bea, que así se llamaba la hija de Antonello, lo cuidó muy bien.

Mientras Gratt y Antonello iban a hablar de sus cosas y recuerdos, Planeta y Bea estaban en la habitación.

- ¡ Que guapa eres , tía ! ¿ Como te llamas ?

- Bea.

- ¡ Que nombre más bonito , tía ! . Y que bien me pusiste la cura.

Ella algo ruborizada , le contestó:

- Sí, ya he tenido que cuidar algún empleado del rancho.

Mientras esta escena ocurría, Gratt y Antonello hablaban del problema del pueblo.

- Cuentame lo que pasa , Antonello. El alcalde nos contrató para liberar el pueblo.

- Eos malvados capitaneados por Killer Fifi, se han apoderado del pueblo. Este está atemorizado, porque hace unos días han robado el banco y mataron al cajero, a una vieja y a un chiquillo.

- Cabrones. Lo mismo que hicieron con mi familia . Por eso los ando buscando. Mañana iremos al pueblo y nos alojaremos en un hotel.

- No , quedaros con nosotros. Allí estareis en peligro.

- No, sería mucha molestia y además...

- No es molestia, - cortó Antonello - quedaros aquí.

- Está bien. Tenemos que acabar pronto con ellos. Esta noche iré a visitar al alcalde.

Esa misma tarde, en uno de los saloons del pueblo, que por cierto, había a mazo, Killer Fifi, Serrano Mclee y otros cuatro esbirros estaban tomando un whisky. Dos chicas del saloon, Susaninya y Ann , se iban a retirar a sus habitaciones, cuando Serrano y Killer las agarraron por el brazo. Killer agarró a Ann y Serrano a Susaninya. Las querían sobar , besar y esas cosas. De pronto, por unas escaleras que había en el saloon, aparece una mujer bellísima, rubia con el pelo largo y ondulado.. Era la dueña del saloon y se llamaba Katy Paula. Katy dijo:

- ¿ Que haceis ? ¡ Dejad a las muchachas ! ¡ Cerdos !

- Oye Killer, mira que tía más guapa. ¡ ¡ Ven aquí, preciosa ! Te voy a dar yo a ti ese genio.- Dijo Serrano, y soltó a Susaninya.

Se levantó y se acercó a ella. Killer seguía forcejeando con Ann. Serrano la agarró por la cintura y ella le pegó una bofetada.

- Ja, ja, ja tiene genio. - Dijo Killer.

De repente entraron en el saloon ocho hombres. Uno, el que iba delante y que se llamaba Yago, dijo :

- Soltad a las chicas, cobardes. Sólo sois capaces de meteros con las viejas , los niños y las chicas indefensas.

De pronto, los cuatro esbirros empezaron a disparar sin avisar sobre los ocho hombres que acababan de llegar. Estos , sin poder defenderse, cayeron ante Killer y los suyos. Una masacre que los ciudadanos de Carballo City no olvidarían jamás. La única solución era que Gratt Tasende y Norton Planeta mataran a los diez malvados.

Seghirá.................

sábado, noviembre 25, 2006

CONCERTOS NA CAPITAL NA SALA CAPITOL



Antonte foi día de concertos na sala Capitol. Por certo, unha sala campal onde podes ver os concertos dende calquera punto e cun son que xa quixeran para elas moitas das salas de Madrid ou Barcelona....A verdade que é unha sorte ke nos aquí na Galiza poidamos disfrutar dela...
Este día tocaban Catpeople e Delorean. Os primeiros de Vigo ( tódolos compoñentes menos o dos teclados ), e agora afincados en Barcelona. Os segundos de Zarautz.
Os Catpeople soio en catro meses ou cinco están tendo bastante éxito, non soio polo único disco que teñen grabado, senón tamén polo directo que amosan nos concertos. Ben é certo que estos rapaces , aínda que o neguen, mamaron o postpunk dos oitenta e máis concretamente de grupos como Joy Division ( o cantante na miña opinión intenta imitar un pouco ao inimitable Ian Curtis ) e The Chameleons, e máis recentemente aos americanos Interpol. Sin duda van dar que falar aínda que deben darlle un toque máis persoal e procurar non caer na copia como fan moitos outros grupos. Despois do concerto estiven falando co batería e comentoume que para os festivais do vran que ven estaban xa confirmados para o FIB e Primavera Sound.
Despois tocoulle o turno a Delorean, que deron un concertazo .
E coma sempre, en todo tipo de concertos, festivais , festas ou calquer tipo de xoldra os de Carballo e os de Malpica sempre somos os últimos en marchar... Non sei porqué será...

lunes, noviembre 20, 2006

O BOSQUE



Estou dando un paseo polo bosque,

escoito voces entre as árbores,

voces que me chaman.

Paro i escoito,

escoito entre as árbores

pero non vexo a ninguén.

Empezo a correr asustado,

estou perdido e soio,

perdido e soio no bosque.

Sigo escoitando o meu nome,

sigo buscando entre as árbores

sei ken me chama aínda ke non a vexo,

correndo hacia a nada

intento fuxir do bosque.

Sempre me pasa o mesmo,

sempre será igual,

correndo hacia a nada

outra vez e outra vez e outra vez e outra vez e outra vez e outra vez..................

domingo, noviembre 19, 2006

COSMIC POP CLUB



Carballo está de noraboa. A inauguración este pasado xoves do COSMIC POP CLUB dalle unha opción máis á noite carballesa onde poder tomar unhas copas entre amigos de bo rollo escoitando a millor música .
Xa ten unha fin de semana de vida. Ou aínda...Pero chegará a ser un referente non tan soio da movida carballesa, senón tamén da movida galega. E senón, ao tempo.
Deus salve ao POP...

sábado, septiembre 02, 2006

MATEMATICAS ... ¿ CIENCIA EXACTA ?

O outro día fomos cear dos amigos máis eu, dous máis eu tres ...aquí de momento son exactas...ceamos uns pinchiños e bebemos unhas cervexas. Pedimos a conta e a rapaza que nos atendía, muy fermosa por certo, díxonos que eran 25 euriños. Como non podíamos dividir exactamente os 25 euriños entre nos os tres cada un puxo 10 euriños ( en total 30 , aquí seguen sendo exactas ) e llos demos á rapaza. Tróuxonos 5 euriños de volta e como non os podíamos dividir exactamente entre os tres , cada un collíu 1 euriño e os dous restantes da volta llos demos de propina para a camareira.
Conclusión:

- Cada un de nos gastamos 9 euriños na cea, xa ke puxemos 10 e collemos un euriño cada un da volta . Polo tanto gastamos 9 por 3 = 27 euriños ( seguen sendo exactas )

-A camareira levou dous de propina...27 máis 2 =29 euriños ( aquí tampouco fallan )

-Si entre os tres puxemos 30, ¿ onde vai o euriño que falta ? ( aquí si ke falla algo , non?


Por eso eu penso que exacto, o que é exacto, non hai nada. Nin as matemáticas , porque todo depende de como se miren as cousas ou como se fagan as contas...

Ah , si algúen encontra o euriño é para él...de premio

viernes, agosto 11, 2006

DOS CONTRA EL MUNDO


CAPITULO VI

Gratt Tasende y Norton Planeta ya hacía dos días que partieran de Malpica. Faltaba una jornada para llegar a Carballo City cuando, en un desfiladero propicio para las emboscadas, uno veinte indios les esperaban para ofrecérselos a sus dioses. Ese era un lugar bastante poblado de indios.
-Estate atento, Norton. Por aquí puede haber una emboscada de los indios. Son muy pillinos.
-Tienes razón, Gratt. Fíjate en lo alto. Hay un piel roja vigilando. Parece que va a haber pelea.
De repente unos indios se abalanzaron sobre ellos. Planeta pudo matar a tres y Gratt abatió a otros dos. Era casi imposible salir de allí. Se metieron detrás de unas rocas y, por lo menos, allí estarían seguros.
Cargaron sus respectivos colts 45.
-Planeta, vete para aquella roca. Yo me quedaré aquí.
-O.k., jefe.
Se levantó y emprendió la carrera, pero una flecha se le clavó en el hombro izquierdo. Cayó como un fardo. Gratt lo cogió y lo llevó para la roca que le servía de escudo.
-Tranquilo, Planetita. No es nada, gracias a Deus. Aguanta lo que puedas que te voy a arrancar la flecha.- Planeta sudaba con el dolor que tenía. Cuando menos se lo esperaba Gratt le arrancó la flecha.-Puedes disparar con la derecha. ¿ Te duele ?
-No, sólo cuando me río.
El Planeta era así. Aparte de llegar siempre tarde, aunque eso es otra historia, era un tipo muy optimista.
Alrededor de ocho indios les atacaron de nuevo. Norton, a pesar de la herida, abatió a cinco y Gratt a otros tres. Otros siete que estaban agazapados, viendo que no había nada que hacer, se largaron con viento fresco.
-Se marchan, Planeta. Te vendaré el hombro, antes de marchar. Pero hay que apurar, pues los indios volverán. Antes de ir a Carballo City pasaremos por el rancho de un amigo mío y allí te curarán mejor esa herida. Vas a flipar.
Gratt llamó a su caballo.
-Corsario, anda, acércate que nos piramos.
Montaron en los caballos y se alejaron de allí lo más rapidamente posible.

Seguirá........................

sábado, agosto 05, 2006

DOS CONTRA EL MUNDO


CAPITULO V

Gratt y Norton se encontraban en el saloon. Estaban tomando un whisky y un cacique respectivamente, cuando dos tipos , de una facha repelente , entraron en el saloon y pidieron una botella de whisky. Se sentaron en una mesa cerca de donde estaban Gratt y Norton. Se empezaron a reir de ellos. Estaban algo borrachos. De pronto uno de ellos se levantó y les dijo:
-Oye, muchacho, bastardo de mierda. Quiero pelearme contigo, ¿ o es que no eres hombre?
-Déjame en paz , ¿ quieres ?. No quiero líos con borrachos.- dijo Gratt.
-¿ Yo borracho ?. Te voy a matar, bastardo.- dijo Jake Picoto, pues así le llamaban al individuo.
Y obedeciendo a sus palabras sacó su revolver.
BANG
Se oyó una detonación. Un hombre cayó al suelo. Jake picoto no pudo con la endiablada rapidez de Gratt. Jake cayó de espaldas con un pedazo de plomo entre ceja y ceja. El otro, que se llamaba John Blanco, iba a disparar pero un certero disparo de Gratt le arrancó el revólver de la mano.
- No sabes con quien te estás enfrentando, estúpido. Soy Gratt Tasende.
- ¡¡ Gratt Tasende !! Dios mío , la leyenda. ¡¡ Qué estúpido soy !!. Por favor, no me mates. No lo haré más.
- No te mataré, no soy tan cerdo como vosotros. Largo, fuera de aquí y que no te vuelva a ver.
La gente que había en el saloon no sabía si estaba admirada o asustada.
John Blanco se largó y nunca más se volvió a meter con nadie. ( O que ten cú ten medo ). Al otro , lo enterraron. R.I.P.


...................................................................................


Mientras tanto, en Carballo City, ocurría un hecho desagradable. Otra canallada de los esbirros de Killer Fifi. Este ordenó que cuatro de sus hombres le acompañaran al banco a coger "prestado" todo el dinero. Killer Fifi, Billy Manolo, Nick Fuentes, McCoy Fernando, Bob "Koko" fueron al banco. Al llegar fueron al cajero. Era un cajero humano, ya que en la época aún no los había automáticos. Le dijeron, apuntándole con una pistola:
-Danos todo el dinero del banco. Rápido. No tengo mucha paciencia.
-No...no se pase. Por favor nos arruinará.
-Te lo repito una vez más. Dame el dinero del banco.
-Está bien. Pero no se saldrán con la suya. Morirán todos ahorcados.
-Eso es cosa nuestra. ¡¡ Apura !!
El cajero cogió el dinero y se lo entregó. Estaba detrás del mostrador. Disimuladamente metió la mano en el cajón y agarró un revólver. Iba a disparar cuando una ráfaga de disparos cayeron sobre él. Killer disparó tres veces, igual que McCoy Fernando y los otros, pero Billy Manolo, algo más nervioso que los demás, disparó dos veces al cajero y mató a dos personas que había en el banco.
-Estúpido, que has hecho. Has matado a una vieja y a otro "notas".- Gritó con rabia Killer.- Aunque bien mirado, está bien puesto que así sabrán que no estamos jugando.
-Sí, es lo que yo pienso, Killer. Así nos obedecerán como perros.-dijo Billy.- A mi no me vacila nadie , que coño.
Y se largaron con el dinero.

domingo, julio 30, 2006

DOS CONTRA EL MUNDO


CAPITULO IV

Compostela era una ciudad grande, con muchos habitantes. Un forastero llegaba a la ciudad. El sol, al mediodía, pegaba terriblemente fuerte. El forastero era Charly Xoca. Al llegar al saloon pidió un whisky y después de tomarlo preguntó en voz alta:
- ¿ Sabe alguien donde se hospedan Gratt Tasende y Norton Planeta ?
Se hizo un tenso silencio en el saloon.
El lo repitió y añadió:
-Tranquilos, solo es para hablar, no para enfrentarnos. Sería estúpido por mi parte que me enfrentara a Gratt.
Ahora un viejo , algo borracho , se levantó y dijo:
-Oye joven, yo te lo digo si me pagas un whisky.
-O.k. Tome una moneda.
-Gracias, se hospedan en el hotel Aragua. Al otro lado de la calle.
Charly se alejó de allí y se dirigió al hotel. Al entrar había un empleado detrás del mostrador.
-Me han dicho que se alojan aquí Gratt Tasende y Norton Planeta.
-Así es. En la habitación 27.
-Gracias.
Subió las escaleras y al llegar a la habitación llamó a la puerta.
- ¿ Quién es ? - gritaron desde dentro.
-Un amigo, vengo con un mensaje.
-Está bien. Pase .
Y pasó. Les contó lo sucedido en Carballo City y que el alcalde les contrataba. Gratt contestó:
- ¡¡Killer Fifi !! . Hace meses que lo ando buscando. Vaya coincidencia. Aceptamos . Por fin me enfrentaré a él.
-Sí, iremos y acabaremos con él y su banda. - dijo Norton.- Por fin cumplirás tu venganza, Gratt.
Gratt era un joven de 24 años. medía alrededor de dos metros. Era moreno. Fría mirada. Músculos de acero y era muy muy guapetón.
Norton era más o menos igual pero algo menos.


Seguirá..............

miércoles, julio 26, 2006

DOS CONTRA EL MUNDO

CAPITULO III

Al amanecer todo el pueblo estaba durmiendo.Bueno, todo el pueblo no, porque Gordon Pallas, el barman del saloon, salía de su casa para abrir su negocio. Al dar unos pasos se encontró con el grotesco espectáculo. Henry estaba allí, colgado,como la noche anterior. Se asustó y echó una mascada. Al recuperarse fue corriendo a casa del alcalde.
Llamó a la puerta:
-Dalton, abre la puerta, pronto.
-Ya voy, ya voy. ¿ Que pasa ?
-Abre la puerta.
Abrió y apareció Dalton en pijama. Gordon entró y le contó lo sucedido.
-Dios mío. Esto se pone peor de lo que yo pensaba. -dijo Dalton-. Había que mandar a otro más listo, que tenga valor y que sea joven para tan peligroso viaje.
-Sí, pero ,¿ quién ?.
-Charly Xoca es el único que reúne esas condiciones en el pueblo. Tú ahora vete y abre el saloon. No digas que mandaremos otro mensajero.
En ese momento apareció Luna en camisón.
-¿ Qué pasa papá ?
-Mataron a Henry Feiri. Mandaremos a otro. A Charly Xoca. Es la única salvación que tenemos.


Seghuirá...............

jueves, julio 20, 2006

DOS CONTRA EL MUNDO

CAPITULO II

En la casa del alcalde Dalton Richard, este y su hija Luna, una chica de veinte años, preciosa, morena y de ojos azules, con una sonrisa encantadora y muy dulce, estaban discutiendo sobre el problema del pueblo.
-Luna, hija, no quiero que te pase nada. Eres lo único que tengo. Te quiero más que a nada en el mundo.
-Papá, ya lo sé. Yo a ti también. Solo podemos hacer una cosa.
-¿ Cual ?
-Lo estuve pensando y es lo mejor. Mandar a un mensajero a Compostela a contratar a dos justicieros, que nunca fracasaron y sé los hombres que nos hacen falta.
-¿ Quienes son ?
-Gratt Tasende y Norton Planeta
-Los he oido nombrar. Sí, es lo mejor. ¿ Quién irá a contratarlos ?
-Irá un empleado tuyo.
-Está bien. Partirá esta noche. Avísalo.
El ser mensajero le tocó en mala suerte a Henry Feiri. Salió del pueblo con las sombras de la noche, con sus sigilosos y briosos pasos hacia el establo para coger su caballo, negro con pintas blancas y tremendamente veloz hacia la aventura de atravesar el pueblo e ir a Malpica. El mensajero era alto, rubio, un poco tonto, pero era un gran chico. Montó en el caballo, y partió raudo y veloz. Pero como ya hemos dicho, Henry era algo tonto. Por eso no se fijó en que dos hombres de la banda de Killer se le pusieron en su camino.
Apuntándole con un revólver le dijeron:
-¿ Adonde vas?, me cago en la cona...
-Yo....yo...iba a dar una vuelta por los alrededores.
-Para ir a dar una vuelta ibas muy rápido, ¿ no crees?
-Es que tengo ganas de ... bueno, de mear. Entonces, por eso iba tan rápido, para regar un cactus con mi gran meada salvaje.
-¿ Que quieres, que me lo crea?, jajajaja. Oye, ya no somos niños de teta. Tú ibas a avisar a alguien. Contesta cabrón. No me jodas la paciencia.
-No, por favor, por tu puta madre, no me jodas oh, boh, no lo haré mas. Venga oh.
Toni Veiguis, que así se llamaba el que llevaba la voz cantante, le dijo a Nick Fuentes:
-Si, ya. Bájalo del caballo y llévalo a la plaza del Generalísimo.
-Está bien....
Y de un ostiazo lo bajó del caballo esnafrándolo contra una piedra que estaba en el suelo.
Le pegaron una paliza, le pegaron en sus partes. Su boca parecía un río de sangre. Lo ataron por una cuerda y lo arrastraron hasta la plaza. Su piel se hacía trizas. Su cuerpo quedaba en carne viva.
Cuando llegaron a la plaza, cogieron una cuerda de cáñamo y se la pusieron alrededor del cuello. Lo iban a colgar de un árbol que allí se alzaba.
Y lo colgaron.
Su cuerpo comenzó a bailar la danza macabra de la muerte. Su rostro se volvió de un color morado.
-Lo dejaremos hasta mañana por la noche. Así valdrá de aviso a los próximos héroes que se atrevan a hacer lo que este quería. -dijo Nick Fuentes, soltando una carcajada.
-Sí, valdrá de escarmiento. - dijo Toni Veiguis, acompañando a Nick con su carcajada.

seghuirá............

martes, julio 11, 2006

CANTO BO É O SABER

Non sei ben cal é o motivo pero as persoas en xeral molestámonos cando alguén nos corrixe si pronunciamos mal unha palabra. Ben é certo que hai xente que o fai para deixarte quedar mal ante outras persoas e outras que o fan para demostrar que elas son as máis listas e a maior parte das veces con esa prepotencia que, polo menos a min, non me gusta. Pero ao mesmo tempo hai xente que, cando é correxida de boa fe, parécelle mal, porque deben sentirse humillados, e non ten porque ser así.
Un día estaba eu traballando e un compañeiro acercouse a min e díxome : “ esa palezitadora está fallando moito “ e eu contesteille de boa fe: Non se chama palezitadora, Manolo, chámase paletizadora , sobre todo porque esa máquina o que fai é paletizar, non palezitar”. Entón, visiblemente molesto, respostoume; “bueno, ti xa me entendes” , “ entendo, Manolo, pero que eu entenda non quita que se chame paletizadora. Non te mosquees, que eu non fun o que fixo o diccionario, soio che estou decindo como se di ben” . “ Pois pa min chámase palezitadora” . Ainda hoxe Manolo segue palezitando…
Outro día outro compañeiro falando dunha ferida que tiña dixo que utilizara esparatrapo, e claro, eu tamén lle comentei que estaba errado nesa palabra e contestoume: “ bueno, a min o que me interesa é que a ferida curoume”, e eu repliqueille: “ vale, Rafael, vale, pero dise esparadrapo “. Ainda hoxe Rafael segue utilizando esparatrapo…
Cada final de mes tamén está o compañeiro que cando vai as oficinas a cobrar che comenta: “ oiches, vou arriba pola nónima. Queres que che baixe a túa? E eu lle digo : “ home, si fas o favor a min baixame a nómina, que a nónima non sei que é “ e él , tamén molesto respóstame: “ pois agora vas ti por ela que eu non cha baixo”…
Non entendo que se sintan mal por ser correxidos cando din mal unha palabra.
A min en certa ocasión, falando das olimpiadas, e mais concretamente da natación, comentei que o estilo que máis me gustaba era o cross, e un amigo sacoume do meu erro decíndome que non se chamaba estilo cross, senón estilo crol. Eu , ao contrario dos compañeiros anteriores, síntome agradecido. Por iso, agora cando falo con amigos de natación, de motocrol ou de autocrol síntome seguro de estar falando ben.
Canto bo é o saber…

miércoles, julio 05, 2006

DOS CONTRA EL MUNDO

CAPITULO I

En 1852, Carballo City era un pueblo de unos cien habitantes. Era normalmente una ciudad alegre, normalmente, porque lo de ahora no era normal. Una banda de forajidos que, capitaneados por Killer Fifi y su segundo Serrano Mclee, implantaron el terror en toda a Costa da Morte. Eran diez hombres despiadados, crueles, sanguinarios, sin piedad y sin escrúpulos. Unos profesionales del colt, que se apoderaron del pueblo a través del terror, matando al sheriff por la espalda. Eran buscados por los federales y allí no los podían encontrar. Era un pueblo demasiado alejado de las grandes ciudades, como Compostela, Malpica o Corme.
Killer Fifi era un hombre alto, fuertes espadas, bien parecido y con largos cabellos. Su vestimenta era toda negra. El colt lo llevaba atado por un cordelillo a la pierna, como los verdaderos pistoleros. El cinturón canana repleto de balas, al igual que Serrano Mclee.
Estaban en el saloon tomando un whisky ellos dos, con un guardián a cada lado de la puerta.
-Oye Killer, tuvimos suerte. Ninguna baja y el pueblo es nuestro - dijo Mclee al tiempo que soltó una carcajada muy despiadada y desagradable.
-Sí, es cierto. Aún estamos los que empezamos la aventura. Aquí los federales no nos encontrarán y con el cable telegráfico roto no habrá posible comunicación con otro pueblo. Jajajajaja......somos terribles.


seghuirá...........