NON TE DERRUMBES

¡ Non te derrumbes ! ¡ Non te derrumbes !
Soio nunha habitación na que xa estiven antes
siluetas no corredor, estou correndo cara á porta
estou fora no precipicio, pero aínda non fun derrotado
escoito o meu nome por encima de todo
¡ Mark ! ¡ Mark ! Por encima de todo
¡ Non te derrumbes !

Nesta alucinación nada é familiar
nada parece ter lóxica
vexo caras onde non debería haber caras
ninguén sabe certo o que traerá o mañán
así que non caigas meu amigo
este pesadelo non ten fin.

Escondéndose nunha habitación que se está tiñendo de vermello
o lugar existe soio na túa cabeza
e a orixe dos teus medos nos pliegues dun vestido
un vestido de muller ¿ Cómo cheguei a afogarme neste desorden ?
Este puto desorden.

Non te derrumbes nesta alucinación
nada é familiar, nada parece ter lóxica
vexo caras onde non debería haber caras
ninguén sabe certo o que traerá o mañán.
Non te derrumbes
sei que estás contra a parede
pero este ruidoso silencio non nos devorará por completo
nesta alucinación nada é familiar.
Algo alterou a lóxica das cousas.