FE

Cólleme si me caigo
estou perdendo pe
non podo seguir así
e cada vez
que me vou
perdo outro xogo a cegas
a idea da perfección retenme
de súpeto véxote cambiar
todo á vez
o mesmo
pero a montaña non se move...

Viólame coma un neno
bautizado en sangue
pintado como un santo descoñecido
soio fica a espranza...
A túa voz está morta
e vella
e sempre valeira
confía en min nos anos que se van pechando
os momentos perfectos espérannos...
si soio puidéramos quedarnos
por favor
dime as palabras xustas
ou chorarei como un Pierrot
e estás
para sempre perdida no medio dun xentío feliz

Ninguén levanta as mans
ninguén levanta os ollos
xustificándose con palabras valeiras
a festa mellora por momentos...

Marchei soio
sen nada máis
que a fé.