THE CURE EN LISBOA

Pavilhao Atlántico de Lisboa....as nove e cinco da noite...e saen ao escenario...Jason Cooper para a batería, que por certo, fai con ela o que lle da a gana, Porl Thompson á guitarra, que por certo, fai con ela o que lle da a gana, Simon Gallup ao baixo , que por certo , fai con él o que lle da a gana, e o Sr. Robert Smith ( deste xa non sei que dicir )...19.000 persoas empezan a tolear cando abren o concerto con Plainsong...e despois de tres horas a xente acaban de tolear cando cerran con Killing An Arab...Robert Smith está como nunca...porque tremendo de concerto de tres horas e cinco minutos exactamente e trinta e sete cancións...quero expresar o que vivín alí pero non son capaz...ou igual é que tampouco quero...hai tempo que a felicidade non se arrima a min, pero o sábado estivo comigo durante tres horas...e non sei cando voltará a min...



Vivín o concerto casi adiante de todo, vendo os xestos , os movementos, e todo o que puden de Robert e máis do resto e non hai concerto comparable hoxe en día...Estiven soio na miña nube , vivindo momentos para compartir sin ter con quen compartilos ( quizais sexa esta á unica pena que me queda, que non poidera compartir as emocións que sentín alí con ninguén, pero é o que ten cando un está soio )...
Espero que non pase moito tempo ata que volva a ver aos Cure...porque voltarei a ser feliz, ainda que sexa soio por tres horas...