Hai uns días estiven en Camelle e fun ver o que nos deixou Man. Xa pasara tempo dende a última vez que me achegara ata alí. O que fora a súa casa está caendo pouco a pouco. A xente segue visitando ese lugar que Man foi transformando dende que chegara a nosa Galiza. As formas circulares aprecianse mires para onde mires. O que non se aprecia pero nada de nada son os cento vinte mil euriños que Man deixou para que cuidaran do que con tanto traballo foi construindo e que tanta xente levou a Camelle. E segue levando.
O seu espíritu por alí anda. Nunca esquecerei a mirada chea de paz que un día cruzou conmigo.
Espero que non deixen que esto desaparezca.
Espero que non teñan tanta cara.
Espero que teñan respeto por Man.
No hay comentarios:
Publicar un comentario